Streszczenie

« I Buch, Bach Pyckal za brzuch Barona złapał, a Rachmistrz Ciecisza i Śmiechem buchnęli, bachnęli, Bach, Bach, tam Starzy rechoczą, aż się Zataczają, a tu Pani Dowalewiczowa aż piszczy, łzy roni, popiskuj i Bach, Buch huczy, Pryska, parska od śmiechu ksiądz Proboszcz, a Muszka z Tuśką aż Podskakują, aż się zasmarkały! »

Janusz Bruchalski ilustruje "Trans-Atlantyk".

« Opowiadam staroświecko-gawędziarską prozą, jak t w przeddzień wojny w Argentynie wylądowałem, jak wybuch wojny tam mnie złapał.
Ja Gombrowicz zawieram znajomość z „puto” (pedek) zakochanym w młodym Polaku, i okoliczności czynią mnie arbitrem sytuacji: mogę pchnąć młodzieńca w objęcia pederasty, lub sprawić by przy ojcu został, zacnym i honorowym majorze polskim starej daty.

Pchnąć go w objęcia „puto”, to wydać zboczeniu, zepchnąć na bezdroża, w odmęt dowolności, w bezgraniczność anormalności.
Wydrzeć go pederaście i przywrócić ojcu, to utrzymać go w dotychczasowej, tradycyjnej, bogobojnej postawie polskiej.
Co wybrać? Wierność przeszłości... czy wolność dowolnego stwarzania się? Przykuć do dawnego kształtu... czy dać swobodę i niech robi ze sobą co chce! Niech sam się stwarza! »
Testament. Rozmowy z Dominique de Roux

Structure de Trans-Atlantique

I.	« Je ressens le besoin de transmettre... »
II.	« Jamais je n’oublierai ces premiers jours en Argentine... »
III.	« L’état piteux de mes finances... »
IV.	« Voilà qu’un beau soir... »
V.	« Maudite dépravation humaine ! »
VI.	« Alors, nous pénétrons dans la salle de danse... »
VII.	« L’insomnie... »
VIII.	« A la légation, silence... »
IX.	« Le lendemain l’aube... »
X.	« Ah comme elle était épuisante... »
XI.	« Le lendemain matin... »
XII.	« Je repris connaissance... »
XIII.	« Enfin, j’aperçus au loin... »
XIV.	« Gonzalo s’est précipité dehors... »

Sidebar

Język

Strona główna

Powieści